کد مطلب:17162 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » احكام

آيا مي توان با وجود آياتي كه علم غيب را ويژه ي خدا قرار مي دهد و خود پيامبر « ص » در آن آيات نفي علم غيب از خويش مي كند ، به پيغمبر « ص » نسبت علم غيب داد ؟

اگر منظور از علم غيب دانايي به غيب به طور استقلال و بدون افاضه ي از ناحيه ي خدا باشد مسلماً پيامبر « ص » داراي چنين علم غيبي نيست زيرا پيامبر « ص » در اصل وجود و هستي و تمام شئون هستي ممكن و محتاج و نيازمند به خداست و هيچ چيز از خودش ندارد و اگر كسي معتقد باشد كه پيامبر « ص » اين گونه علم غيب را داراست مشرك مي باشد . ولي اگر منظور دانستن غيب به تعليم و افاضه ي الهي باشد اين اعتقاد نه تنها اشكالي ندارد بلكه آيات قرآن آن را اثبات مي كند و ما نبايد در استفاده ي از آيات قرآن به برخي آيات توجه كرده از برخي ديگر غافل شويم صحيح است كه در برخي آيات علم غيب منحصر به خدا قرار داده شده است و در برخي ديگر خطاب به پيامبر « ص » مي فرستاد : « قل لااملك لنفسي نفعاً و لاضراً الا ماشاءالله و لو كنت اعلم الغيب لا استكثرت من الخير و ما مسني السو » .
{P - سوره اعراف ، آيه 188 . P}
ولي در پاره اي ديگر از آيات وارد شده كه خداوند رسولش را از غيب مطلع مي سازد مانند اين آيه « و ما كان الله ليطلعكم علي الغيب و لكن الله يجتبي من رسله من يشاء؛ چنين نيست {P - سوره آل عمران ، آيه 179 . P}
كه خدا شما را بر غيب آگاه سازد ولي خدا از فرستادگان خويش هركه را بخواهد برمي گزيند » .
و مانند اين آيه « عالم الغيب فلايظهر علي غيبه احداالا من ارتضي من رسول ؛ داناي غيب ، پس آگاه نمي سازد برغيب خود كسي را مگر آن را كه به پسندد از رسول و فرستاده » .
{P - سوره جن ، آيه 26 . P}
اين آيات دليل است كه خداوند غيب را به پيامبر « ص » تعليم فرموده است و براساس اين آيات مي توان گفت كه منظور از علم غيب در آياتي كه شما در نظر داريد علم غيب ذاتي و استقلالي است كه در آغاز نامه توضيح داديم يعني پيامبر « ص » داراي علم ذاتي نيست و اين گونه علم غيب ويژه اي خداوند است و منافات ندارد كه اگر خدا بخواهد از علم خويش طبق تصريح آيات اخير به پيامبرش تعليم فرمايد .